Bu gruba ait tüm sitelerde yayınlanan
makaleler, hiçbir dönemde sansür edilmemiştir. Ayrıca Nisan 2012′den
beri de redakte
edilmemekte; doğrusu ve yanlışıyla eser sahibinin gönderdiği özgün hâlde
yayınlanmaktadır.
Bir önceki yazı: "Ah! O Yıllar, Geçip de
Giden Yıllar"...
Şimdi
biraz da ÜAKL'deyken okul dışında yaşadığım bazı önemli olaylardan bahsettikten
sonra artık ikinci bölümü noktalamak istiyorum.
Önce 1962
yılında yaşadığım iki önemli olayı anlatmalıyım.
Bunlardan
ilki yakında bize yeni bir kardeş geleceği haberiyle yaşadığımız büyük
sarsıntıydı (!) Bu haber bizi o kadar çok utandırmıştı ki, ne ablam ne de ben
bunu okulda kimselere söyleyememiş, ancak kardeşim Baskın doğup ta gizlemek
artık imkânsız hâle geldiğinde utana sıkıla söylemek zorunda kalmıştık. Ama
gelen bebek öyle güzel, öyle tatlı bir bebekti ki kısa sürede hepimiz onu çok
sevmiş, onsuz yapamaz olmuştuk.
Bugün de
Baskın'ımız olmasaydı yaşamımızda ne büyük bir eksiklik olurdu diye düşünüyor
ve onu verdiği için Allah'a şükrediyorum.
Aynı yıl
yaşadığımız daha büyük bir şok ise küçük kardeşim Tomris'e okuldan eve dönerken
kocaman bir kamyonun çarpmasıydı.
Okul
zamanı olduğu için biz İstanbul'daydık.
Kötü
haberi telefonla öğrenmiş, o hayati tehlikeyi atlatana kadar ondan uzakta ölüp
ölüp dirilmiştik. Bu olayla ilgili olarak unutamadığım bir şey de o zaman daha
8 yaşında olan kardeşimin onu hastaneye götürenlere "Annem hamile, ne olur
o duymasın!" demiş olmasıydı. Zaten benim canım kardeşim bugün de bizleri
en çok düşünen, kilometrelerce uzaktan hepimizi ayrı ayrı, sesimizin tınısına
kadar takip eden, birimize ulaşamasa hemen diğerimizi arayan, ortalığı ayağa
kaldıran biridir.
Onu bize
bağışladığı için Allah'a ne kadar şükretsem az olur diye düşünüyorum.
ÜAKL'de
okurken beni etkileyen ve derinden sarsan bir olay da babaannemi yitirmem
olmuştu. Aslında ben babaannemle, anneannemle olduğum kadar birlikte olmadığım
için itiraf etmeliyim ki ona anneanneme düşkün olduğum kadar düşkün de
değildim.
Zaten
onun gözde torunu da ablamdı.
Onu
hepimizden çok sever, ona özel hediyeler alarak, her konuda tercihini ondan
yana kullanarak bunu davranışlarıyla da çok belli ederdi.
Ben bu
ayrımcılığa için için gönül koyar, bu hissimi bazen de dayanamayıp dışa
vururdum.
Ancak
onun kaybı, belki bunda hayatta kaybettiğim ilk yakınım olmasının da etkisi
vardır, beni çok üzmüş ve üzerimde derin bir iz bırakmıştır.
Anı dizisi, gelecek yazı olan, "Babaannem" ile devam
edecek.
Semiramis Kanbak
