“Baylar! Soyut
özgürlük sözcüğünün sizi aldatmasına izin vermeyin. Kimin özgürlüğü? Bu, bir
kişinin bir başka kişi karşısındaki özgürlüğü değil, sermayenin işçiyi ezme
özgürlüğüdür.” Böyle sesleniyordu Karl Marx Felsefe’nin Sefaleti”nde…
AKP'nin meclise sunduğu ve oylamada 1. turun tamamlandığı 'başkanlık sistemi' ile ilgili Yargıtay
Onursal Başkanı Sami Selçuk değerlendirmelerde bulunmuş. Selçuk, "Hem
başkanlık sistemini getirmek iddiasıyla yola çıkacaksınız, hem de erkler
birliğini dayatacaksınız. Bu bir güldürüdür. Böyle bir sistemde demokratik
bilince sahip bir başkan bile diktatör olmak, baskı, daha doğrusu tümelci
(totaliter) bir rejimle toplumu yönetmek zorundadır" diyor ve ekliyor:
“Montesquieu’nın
teşhisiyle o ülkede tek bir insan özgürdür, öbürleri ise köledir. Kısaca
taslak, zorunlu tümelciliği kurallaştırmaya ve kurumlaştırmaya yeltenen, bu
yüzden savunanları da tutsaklaştırıp doğduklarına pişman edecek bir metindir.
Tek bir insana bütün erkleri teslim etmektedir.”
Uluslararası hukukta “De
jure” ve “De facto” diye iki
kavram vardır. Biri yazılı hukuk kurallarını içerir diğeri ise fiiili
durumları. ikincisine kısaca "Ben
yaptım oldu" culuk da diyebiliriz... Hukukta geçerli olan genel kabul
gören başka bir kavram daha vardır "Kuvvetler
ayrımı"... Kuvvetler ayrımından kasıt yasama yargı ve yürütmenin
birbirinden ayrı olması birbirini frenlemesi mevzuudur... Başkanlık konusunda
kalın kalın kitaplar yayınlanıyor kitapçı raflarında görüyoruz ülkenin dünyanın
önemli kanaat önderi bu işte yetkin kişileri de aynı şeyleri ifade ediyor: bir
ülkede demokrasi kültürü gelişmemişse eğitim düzeyi düşükse ki Güney Amerika’daki
ülkeler gösterilir o ülkedeki başkanlık uygulamaları despotizm yani
diktatörlüğe dönüşme riski taşıyor hatta taşımakla kalmıyor dönüşüyorlar...
Gelelim bizdeki duruma...
Türkiye’de temel sorun nedir? Kişi yönetimi ya da
parlamenterizm olup olmaması mı, yoksa her
zaman bir kısım elite hizmet eden sistem mi?..
Ziya Paşa'nın "Âyinesi
iştir kişinin lafa bakılmaz/Şahsın görünür rütbe-i aklı eserinde" diye
bir beyiti var…
Şimdiye kadar yapılanlar bundan sonrakilerin de aynasıdır
desek yeridir... Başka bir kavram daha var o da tıpta (farmakoloji) "Plasebo Etkisi" (yararı
fiziksel olmaktan çok ruhsal) diye geçen bir kavram ne kadar sulandırırsanız
ilacın etkisi o kadar çabuk duyulur bugün bu aşılamayı yandaş denen medya
üstleniyor onun ise iktidara çalıştığı hatta iktidarın tekelinde olduğu apaçık
zira alternatif medya (candaş ve yoldaş olanlar) elimine edildi ve siyaset
havuç-sopa (din ve zora) ya indirgendi... Engels zor tarihin ebesidir
demişti... Tevekkül ü tedbirin yerine önermelerin somada işçiye atılan
tekmelerin görüntüleri hafızalardan silinmedi.. O zaman başkanlık olsa kaç
yazar.. siyasal iktidar dayatıyor defalarca yutturduğu hapı köşeye sıkıştırılça
yine yutturmaya çalışıyor... Eğer düzen demokrasiyse o mecliste tek bir kişinin
bile hayır demesi bu anayasanın değişmesine engeldir.. Hata ve emniyetsiz her
kazaya "Bu işin fitratında
var" deyip çıkan, hele cunta anayasası ile kendine iktidar yolu
açanların sistemdeki bunca yanlışı görmezden gelip gene de "Türk tipi" diyerek dayatanların bu ülkeye vereceği
hiçbir şey yoktur.. ahh kendi yandaşınaysa yararı o başka -ki öyle- havuz
medyasında batılı çağdaş diye tabir edilen giyim tarzlarıyla arz ı endam eden
bayanların da büyük bir iştaha yla tüm yaşananlardan sonra bu durumları
savunması ise (ona da Stockholm sendromu mu desek acaba baskı saygıyı doğurur
çünkü) o daha bi başka, garabettir. “Sizden
ne kadar nefret ederlerse, size o kadar saygı duyarlar.” diyor J. G. Ballard (Süper Kent, 1.Baskı, Ayrıntı
Yayınları, 2004, Sayfa 28).
CHP’ye gelince "CHP,
tıpkı kemana benzer, sol elle tutulur, sağ elle çalınır" demişti
Cevdet Kudret (Zincirli Hürriyet) şimdilik bu yeter...
Tamer Uysal
